فورد ملقب به “رئیس هیئت مدیره” ، فورد چپ دستی حیله گر بود و از 1950-67 در لیگ های بزرگ ، همه با یانكی ها بازی می كرد. وی در بین معتادترین پارچ های تاریخ بیس بال بود.

او در 236 بازی پیروز شد و فقط 106 باخت ، که درصد پیروزی 690/0 بود. او می تواند نمادی از کارآیی تقریباً مشابه ماشین یانکی ها در اواسط قرن بیستم باشد ، زمانی که فقط دو بار بین سال تازه وارد فورد و 1964 موفق به ساختن پس فصل نشدند.

راب منفرد ، کمیسر بیس بال گفت: “ویتی مقام خود را به عنوان آس برخی از به یادماندنی ترین تیم ها در تاریخ غنی ورزش ما بدست آورد.” “فراتر از رئیس هیئت مدیره در مورد تپه ، او سفیر برجسته سرگرمی ملی ما در طول زندگی بود.”

مرگ فورد آخرین بار در سال جاری تعدادی از بزرگان بیس بال است: آل کالین ، تام سیور ، لو بروک و باب گیبسون.

کتاب رکوردهای سری جهانی مملو از دستاوردهای فورد است. رشته 33 نوبت متوالی بدون امتیاز وی از سال 1960 تا 62 رکورد 29-23 نوبت را که توسط بابه روت تنظیم شده بود ، شکست. فورد هنوز رکورددار بازی های سری جهانی است و شروع (22) ، شروع وقت (146) ، پیروزی (10) و ضربات (94).

فورد در اواسط 20 سالگی بود که به یک شخص محبوب در چرخش مدیر کیسی استنگل تبدیل شد ، پارچ استنگل گفت که اگر کاملاً به یک پیروزی احتیاج داشته باشد ، همیشه به او متوسل خواهد شد. فورد انتخاب استنگل برای هشت بار افتتاحیه افتتاحیه های سری جهانی بود که رکورد دیگری است.

بهترین فصل های فورد در سال های 1961 و 1963 ، در میان پنج آراسته AL برای یانکی ها بود ، زمانی که مدیر جدید رالف هوک شروع به استفاده از چرخش 4 نفره به جای 5 نفر كرد. فورد با 25 برد در سال 1961 لیگ را به پیروزی رساند ، برنده جایزه Cy Young و MVP سری جهانی پس از پیروزی در دو بازی دیگر برابر سینسیناتی شد. در سال 1963 ، او 24-7 پیش رفت و دوباره لیگ را با پیروزی رهبری کرد. هشت پیروزی او در آن فصل در ژوئن رقم خورد.

وی همچنین در سالهای 1956 (2.47) و 1958 (2.01) با میانگین رانندگی AL را هدایت کرد و شش بار انتخاب All-Star بود.

فورد ناامیدکننده های خود را از سری جهانی تجربه کرد. او با تلخی از قهرمانی 1960 صحبت کرد ، زمانی که دو بار پیتسبورگ را خاموش کرد اما توسط استنگل در بازی 3 و بازی 6 مورد استفاده قرار گرفت و بنابراین برای بازی در فینال در دسترس نبود ، پس از پیروزی خانگی بیل مازروسکی در انتهای نهم. در سال 1963 ، فورد دو بار توسط Sandy Koufax پیروز شد زیرا Los Angeles Dodgers یانکی ها را جارو کرد.

برخلاف کوفاکس ، فورد پارچ قدرتمندی نبود. در عوض او به حیله و روده بستگی داشت ، و به ندرت در زمین های پی در پی به هیترها یک شکل جلوه می داد. او گاهی اوقات ، سه چهارم بار دیگر دست به کار می شد و منحنی ها و لغزنده ها را با توپ سریع و تغییر حالت مخلوط می کرد. برای جلب نظر الستون هوارد ، فورد “رئیس هیئت مدیره” بود ، لقبی متناسب با نقش فورد در راس کارکنان تیم یانکی ها.

روشهای خاص

فورد همچنین تصدیق می کند که از برخی روش های خاص برای افزودن حرکت به زمین های خود استفاده می کند ، از جمله بزاق ، گل و خاک و بریدن توپ با حلقه.

فورد در سال 1987 به فیل په پ ، نویسنده ورزشی گفت: “اگر بعضی از پارچ ها این کار را انجام می دهند و از پس آن بر می آیند ، این خوب است.” اگر من بودم و باید تقلب می کردم تا بتوانم چیزهای خوبی را که مرا در لیگ های اصلی با حقوق 800000 دلار در سال نگه دارید ، من هر کاری که باید انجام می دادم “

پس از بازنشستگی ، فورد مدت کوتاهی به عنوان پخش کننده تلویزیونی کار کرد و یک رستوران در “گاردن سیتی” با عنوان “کافه ویتی فورد” افتتاح کرد که ظرف یک سال تعطیل شد. در سال 2001 ، آنتونی مایکل هال بازیگر نقش فورد را در فیلم “61 *” به کارگردانی بیلی کریستال در مورد HBO در مورد فصل 1961 و تلاش میکی مانتل و راجر ماریس برای شکستن رکورد یک سال اجرا در خانه بابی روت بازی کرد.

فورد و مانتل تقابل فرهنگی بودند ، یک زوج عجیب و غریب که از زمین جدا نشدند ، فورد یک بچه تند شهر ، مانت پسر روستایی خجالتی از اوکلاهما. آنها از جاذبه های زندگی شبانه نیویورک همراه با بیلی مارتین و استنگل ، نفوذی پر سر و صدا و خردکننده سه نفره را “نرم ویسکی” نامیدند. مانتل این كلیك را فقط برای فلیك “Slick” كوتاه كرد ، كه با افتخار از این لقب به عنوان عنوان زندگینامه خود در سال 1987 كه توسط پپه نوشته شده بود ، استفاده كرد. (فورد به نوبه خود یکی از مشهورترین لقب های بیس بال ، “چارلی هاستل” را برای پیت رز ایجاد می کند).

نمونه ماجراهای آنها یک قسمت در سفر به ژاپن بود که در آن آنها با یک کشتی گیر سومو 400 پوندی که یک مترجم همراهش بود ، ارتباط برقرار کردند. در طول عصر ، کشتی گیر هرگز صحبت نکرد ، فقط لبخند زد و سرش را تکان داد.

سپس به ذهن مارتین رسید که ممکن است سرزنش کردن برخی توهین ها به کشتی گیر سرگرم کننده باشد. دوست جدیدشان همچنان سر تکان می داد و لبخند می زد. سپس ، وقتی شب تمام شد ، مارتین به ژاپنی شب بخیر گفت و کشتی گیر سرش را تکان داد و گفت: “بسیار سپاسگزارم برای یک عصر خوب” ، به زبان انگلیسی کامل.

این یک درس دیپلماسی بین المللی بود.

نزاع 1957

پس از معامله مارتین در پی نزاع در سال 1957 در کلوپ شبانه کوپاکابانا ، فورد و مانتل همچنان در مرکز سلسله یانکی ها باقی ماندند و در سال 1974 با هم به تالار مشاهیر انتخاب شدند.

فورد غالباً انتخاب خود را برجسته کار خود می نامید ، و معنادارتر می شد زیرا او با مانتل ، که در سال 1995 درگذشت ، ملحق شد.

وی در زندگی نامه خود نوشت: “هرگز تصور آنكه ممكن باشد یا هر چیزی كه جرات كردم رویای آن را داشته باشم ، هنگامی كه كودك بودم در پیاده روهای نیویورك بزرگ می شدم نبود. “من هرگز واقعاً فکر نمی کردم که از کودکی بتوانم این کار را انجام دهم زیرا همیشه خیلی کوچک بودم.”

ادوارد چارلز فورد در سمت شرق منهتن ، حدود 100 بلوک در جنوب استادیوم یانکی متولد شد. وی در آستوریا ، کوئینز ، بخشی از شهر که قهرمانان بزرگ سام مله و تونی کوچینلو و خواننده تونی بنت را تولید می کرد ، با بازی توپ شنی بزرگ شد. فورد مو بور در حالی که هنوز در لیگ های کوچک بود ، “Whitey” لقب گرفت.

یانکی ها در سال 1947 فورد را امضا کردند و سه سال بعد او در نیم فصل فراخوانده شد. با صرف 5 فوت 10 و 180 پوند ، فورد به عنوان یک چشم انداز حاشیه ای مورد توجه قرار گرفت. اما او در 9 بازی متوالی پیروز شد و با پیروزی در چهارمین بازی ، در یک بازی از یک بازی کامل ، سری جهانی 1950 فیلادلفیا را ناخن زد.

پس از دو سال دوری از خدمت سربازی در طول جنگ کره ، فورد در سال 1953 به یانکی بازگشت و همراه با مانتل هسته اصلی تیمی شد که در 12 سال آینده 10 پیراهن لیگ آمریکا و 5 سری جهانی را به دست آورد. فورد در اولین فصل بازگشت خود 18 بازی را برد و هرگز برای 13 فصل متوالی کمتر از 11 پیروزی کسب نکرد.

مانتل خلاصه این مطلب را گفت: “او بهترین پارچ من بود که من دیده ام و بزرگترین رقیب بود. وایتی از هر 10 تصمیم 7 برد و هیچ کس در طول تاریخ بیس بال بهتر از این کار نکرده است.”